تا جایی که یادم هست دولت قرار بود ارزش «پول ملی» را افزایش دهد، نه اینکه چوب حراج بزند بر سر «استقلال ملی»! ما تا به حال گمان می‌کردیم «اعتدال» کاریکاتور «عدالت» است، نگو با استقلال ملت هم سر جنگ دارد. به‌راستی اینجا چه خبر است؟! کاترین اشتون انگلیسی در ایران چکار می‌کند؟! دولت دارد کجا می‌رود؟! این روزها سالگرد «عملیات بدر» است و سررسید، سرشار از عطر «بچه‌های خیبر». ما آن همه شهید دادیم که استقلال ملی حفظ شود، یا به حراج گذاشته شود؟! ما شاه را از کشور بیرون کردیم تا اجنبی در امور داخلی ما دخالت نکند، اما از قرار معلوم، دل بعضی‌ها برای دیگ پلوی سفارت تنگ شده! ما تا الان فکر می‌کردیم بعضی‌ها خود را قیم دستگاه قضا می‌دانند؛ نگو بدتر، ادعای دروغین حقوق بشر اجنبی را قیم قوه قضائیه می‌دانند و با کمال وقاحت برای این ادعای دروغین، سفره پهن می‌کنند! ما اما اجازه نمی‌دهیم باز هم سر شیخ فضل‌الله بالای دار رود. ما اجازه نمی‌دهیم استقلال ملی را تیرباران کنند.

آقای ظریف و خانم اشتون می‌نشینند تقویم‌گردی می‌کنند و برای دیدار، «مناسبت» تعیین می‌کنند، لیکن برای ما «روز زن» فقط و فقط سالروز میلاد صدیقه کبری است. انقلاب اسلامی «وابستگی» را از در بیرون کرد، عده‌ای می‌خواهند آن را از پنجره بازگردانند. خجالت از روی شهدای وطن نمی‌کشند؟! دیدار اشتون با فتنه‌گران، چه ربطی به مذاکرات هسته‌ای داشت؟! و دولت با چه حقی و به کدام مجوز اجازه می‌دهد این زنیکه انگلیسی در ایران حرف مفت بزند؟! نکند بعضی‌ها انگلیس بدسابقه را صاحب حق درباره حقوق‌بشر می‌دانند؟! و او را برای دخالت در امور داخلی ما محق می‌دانند؟! اگر اینگونه است، افتخار می‌کنیم که از ما شکایت می‌کنند! و افتخار می‌کنیم که با اینان، زاویه داریم!

از عمر این دولت، ۶ ماه بیشتر نمی‌گذرد اما مع‌الاسف در تضعیف استقلال ملی پرونده‌ای بس قطور دارد. تضعیف استقلال ملی یعنی خدشه بر امنیت، غرور، اقتدار و شرف ملی. اینجاست که دبیرخانه شورایعالی امنیت ملی باید ورود کند! گیر از «قدم دولت» است، نه «قلم ملت». ما تا به امروز در «وطن امروز» می‌نوشتیم که توافق ژنو، قابل قیاس با قرارداد ننگین ترکمنچای نیست اما خوب است بعضی‌ها ما را از رواداری‌مان پشیمان نکنند. اینک برای همگان باید معلوم شده باشد که در آن «لوگوی سیاه هولوکاست هسته‌ای» حق با ما بوده است. ما آن روز البته فقط ناظر بر متن ظریف توافق بسیار بد ژنو بود که لوگوی خود را سیاه کردیم، اینک معطوف بر تضعیف زمخت استقلال ملی، ظاهرا باید نهیب تندتر بزنیم، بلکه از این پس، درباره جزایر سه‌گانه، کار به چانه‌زنی با شیخ‌نشین زپرتی امارات نکشد! تعارف را کنار بگذاریم. لیاقت چنین دولتی، حمایت همان روزنامه‌ای است که لوگوی خود را با شال و کلاه اجنبی ست می‌کند. چوب حراج زدن بر استقلال ملی، شاخ و دم ندارد؛ دقیقا به رفتار و گفتار همین چند وقت اخیر دولت اعتدال می‌گویند.

عاقبت، اتفاق‌هایی دارد می‌افتد که با شعائر انقلاب اسلامی همخوانی ندارد و اخباری داریم می‌بینیم و می‌شنویم که اساسا با آن بیگانه‌ایم. روحانیت همواره پاسدار و حافظ استقلال ملی بوده. فرض است بر بعضی‌ها که اتکا بر این «دژ پولادین» داشته باشند.

امان از روزگار! من که دلم هرگز این همه برای شهدا تنگ نشده بود. دیروز آقای روحانی در جلسه‌ای گفت: «شب‌های عملیات و لحظه خداحافظی را از یاد نمی‌برم». جمله جالبی بود! اساسا حتی آنهایی که سرهنگ هم نیستند، به «بچه‌های جنگ» پز می‌دهند اما آیا انتظار همان بچه‌های جنگ از دولتمردان محترم این بود؟! اینکه اجنبی بیاید و عوض «مذاکره هسته‌ای» از «حقوق بشر» سخن بگوید، با فتنه‌گران دیدار کند، در امور داخلی ما دخالت کند، دست آخر هم ببریمش «تور اصفهان‌گردی»؟! راستی که دلم هرگز این همه برای شهدا تنگ نشده بود. کجایی سردار شهید حاج حسین خرازی؟! از همان گلزار شهدای اصفهان شاهد باش که بعضی‌ها بیشتر با اشتون حال می‌کنند تا وصیتنامه تو… آری! جنگ تو شهید، مایه افتخار همه است، درست عکس توافق بعضی‌ها.

حسین قدیانی

منبع: وطن امروز

کاترین اشتون سه روز را در ایران گذراند؛ با اکثر مقامات رسمی ایران گفت‌وگو کرد و برخی جاها به مباحث حقوق بشری پرداخت و در کنار آن به اصفهان رفت و کمی خوشگذراند.

او در این میان با چند تن از چهره‌های فتنه‌گر و محکوم قضایی دیدار کرد و باز آنجا درباره حقوق بشر و حقوق زنان گفت؛ دیداری که اگرچه مورد انتقاد (و نه محکومیت) وزارت خارجه قرار گرفت اما به گفته «نرگس محمدی» دیداری رسمی بود.

این همه آن چیزی است که حضور اشتون در ایران داشت؛ او تنها در سه روز در یک نشست مطبوعاتی شرکت کرد و هیچ رسانه ایرانی نتوانست یا نخواست با او گفت‌وگو کند و او را به خاطر همه کارشکنی‌های اروپایی و آمریکایی به چالش بکشاند.

این تمام تلاشی است که گردانندگان دستگاه دیپلماسی عمومی کشور انجام می‌دهند و البته در طرف دیگر ماجرا بهترین دوستان سی ساله ایران را به دلایل واهی از دست می‌دهند.

شاید باید یک بار دیگر نامه کریستفر هورستل، رئیس حزب «مرکز جدید» آلمان به حسن روحانی به خاطر تعطیلی کنفرانس هالیوودیسم و جشنواره افق‌نو را مرور کنیم.

او گفته بود: حقیقت تلخی که وجود دارد این است که ایران در قبال به دست آوردن تعهد تعداد کمی کشور، دوستی‌هایی را که طی سال‌های گذشته به دست آورده، به راحتی از دست می‌‌دهد.

نامه او نکات دیگری نیز در بر داشت که مهمتر از همه این فراز از آن بود: به نظر می‌رسد مقامات رده بالای ایران در امور خارجه به نوعی، در زمینه استراتژی دیپلماسی عمومی مدرن و تاکتیک‌های مربوط به آن، به خوبی آموزش ندیده باشند. حقیقت این است که کشورهای غربی در زمینه تبلیغات بسیار توانمندند، سرمایه‌گذاری‌ها باعث نمی‌شود که آنها در روش‌هایشان، تربیت نیروهای‌شان و یا استراتژی‌هایشان تجدید نظر کنند.

اینک حضور اشتون در تهران، بهره‌برداری او از تریبون‌های ایرانی برای بیان سخنان مداخله‌جویانه درباره حقوق‌بشر در ایران و دیدارش با فتنه‌گران سخنان این مدعو کنفرانسِ ملغی شده افق‌نو را ثابت کرده است.

این در حالی بود که قرار بود کمتر از یک ماه پیش چون هر ساله کنفرانس هالیوودیسم همزمان با جشنواره فجر برگزار شود و قدرت دیپلماسی عمومی انقلابی دیده شود اما همه آن را به فراموشی سپردند.

باید گفت مهم نیست که حضور اشتون چه تاثیراتی داشته است؛ شاید مسئولان ایرانی صلاح دیده‌اند که او در ایران آزادانه حرکت کند و وضعیت ایران پس از تحریم‌های گوناگون اروپایی را ببیند اما کاش دوستان وزارت خارجه و وزارت فرهنگ به یاد بیاورند ده‌ها مهمان کنفرانس هالیوودیسم و افق‌نو را که چه پتانسیلی از لحاظ رسانه‌ای برای معرفی توانمندی‌های کشورمان به جهانیان ایجاد می‌کرد؛ پتانسیلی که گستره آن در این مقال محدود نمی‌گنجد.

منبع: فارس

مناخیم بگین، نخست وزیر اسبق اسرائیل و یکی از قسی‌القلب‌ترین صهیونیست‌هایی که تاریخ به خود دیده، در چنین روزی مرد. شاید تنها چیزی که از او در چنین سال‌مرگی می‌توان یاد کرد، تصویری از جنایات فراموش‌ناشدنی او است که اگرچه برای او و یارانش شادی‌آور و مایه پاسداری پایه‌های رژیم نامشروع اسرائیل بود، خاطره دهشتناکش برای جهانیان تا ابد برجای خواهد ماند.

* تولد یک قاتل

مناخیم بگین در خانواده‌ای از جهود روسی به دنیا آمد. او و خانواده‌اش به شدت تحت تاثیر نظریات تئوری‌پرداز یهودی و حامی جنبش‌های مسلحانه صهیونیستی، «ژابونیتسکی» بودند. بگین، در گرماگرم جنگ دوم جهانی، در پوشش نظامیان لهستانی به جنگ با آلمان‌ها پرداخت. در سال ۱۹۴۲ از طریق ایران به فلسطین رفت و به «ایرگون»ها -که یک نیروی افراطی و مسلح صهیونیستی بودند- پیوست. با این همه، نخست وزیر رژیم صهیونیستی که از ژوئن ۱۹۷۷ به این مقام دست یافت، چند خاطره شوم از خود بر جای گذاشته که تلخی آن هیچ‌گاه از زیر زبان خوانندگان و شنودگان از بین نمی‌رود.

کشتار وحشیانه دیریاسین

* کشتار دیریاسین

قل عام مردم دیریاسین در ۱۹۴۷ رخ داد و شاید از قساوت‌بارترین و فاجعه‌آمیزترین اقدامات صهیونیست‌ها به شمار می‌آید. گروه ایرگون به رهبری مناخیم بگین، کشتار را آغاز کرد و آن هنگام که هاگانا -دیگر گروه نظامی صهیونیستی- به دیریاسین رسید، تقریبا کار تمام شد. کسانی که به دست خونخواران اسرائیلی کشته شدند، جملگی زنان، کودکان و مردان مسن بودند. در حدود پانزده خانه که صاحبان آنها بیرون نرفته بودند، با دینامیت منفجر شدند و ساکنین همه در زیر آوار مدفون گشتند.

پس از قتل عام دیر یاسین بگین که تا آن زمان یک چریک تروریست شناخته می شد مدارج ترقی را به تندی پیمود. او بعدها در توصیف تاثیر این جنایت ننگین خود چنین گفت: «اعراب سراسر کشور از آن پس افسانه‌های وحشیانه قصابی‌های ایرگون را باور کردند و از ترس جانشان فراری می‌شدند. به سختی می‌توان هر اقدام دیگری را در تشکیل اسرائیل موثرتر از این دانست.»

انفجار هتل ملک داوود در بیت‌المقدس

* انفجار هتل ملک داوود
از دیگر اقدامات وحشیانه صهیونیست‌ها که به دستور و اقدام مستقیم مناخیم بگین انجام شد، انفجار هتل ملک داوود است. این هتل محل رفت و آمد فراوان شهروندان فلسطینی و اقامت مسافران بود. کشف ۱۵ یهودی در میان کشته شدگان هتل ملک داوود بیت‌المقدس نشان داد که سبوعیت مناخیم بگین و هم‌پیالگی‌های صهیونیستش فقط جان اعراب و مسلمانان را نمی‌گیرد بلکه صهیونیست‌ها ماکیاولیست‌تر از این حرف‌هایند.

هنگامی که به بگین دستور دادند هتل ملک داوود را در قدس منفجر کند تنها یک دغدغه ذهن او را به خود مشغول کرده بود: چگونه هتلی را منفجر کند که نام یک پیامبر یهودی بر خود دارد؟ «بلیدی» از اعضای ایرگون می‌گوید: «نشانه‌های بیمارگونه‌ای در چهره بگین نقش بست. تا اینکه یک روز در حالی که چهره‌اش برق عجیبی می‌زد به سراغ ما آمد و گفت: «دیشب داوود پیغمبر را دیدم و به من گفت در ساختن عظمت اسرائیل تردید مکن. نام من آرام نمی‌گیرد مگر آن گاه که دل‌های شما آرام گیرد.» و همین عبارت به کلمه رمزی تبدیل شد که کمتر از ۴ ساعت بعد، بگین هتل ملک داوود را بر سر صدها مسافر فرو ریخت.

پیمان منحوس کمپ دیوید

* مناخیم بگین را از کمپ دیوید می‌شناسیم
با این همه شاید تلخ‌ترین خاطره‌ای که نیروهای مقاومت و جهادگران راه آزادی قدس از مناخیم گین در ذهن دارند، هنگام برقراری پیمان کمپ دیوید است. انور سادات که راضی شد در ازای بهایی اندک دست از مقاومت بردارد و نیروی تاثیرگذار مصری‌ را ازجبهه مبارزان مسلمان بیرون ببرد رو در روی همین مناخیم بگین نشسته بود که با دغل‌‎کاری کارتر، قصد داشت کلاهی بزرگ بر سر یکی از سردمداران یک کشور بزرگ عربی بگذارد.

قاتلان، جا پای هم می‌گذارند

* یک جایزه بدنام
مناخیم بگین اما، خیلی پیشتر از آنکه شیمون پرزها و باراک اوباماها جایزه صلح نوبل را از آن خود کنند به دریافت این جایزه مفتخر شد. جایزه‌ای که آن قدر به آدم‌های بدنام داده‌اند که خود نیز بدنام شده است. بگین و انور سادات در سال ۱۹۷۸، مشترکا جایزه صلح نوبل را برای ایجاد موفقیت‌آمیز طرح سازش کمپ دیوید دریافت کردند.

می گویند مناخیم بگین هم مانند خیلی از اسلاف -مثلا بن گوریون- و اخلافش -مثلا آریل شارون- اسیر کابوس‌های وحشتناک بود و دست آخر در ۱۹۹۲ در حالت جنون و تنهایی، مرد.

منبع: مشرق

یکی از مسائل بسیار حساس در حیات آخرین امام شیعیان، بحث غیبت ایشان و دوران آن می باشد؛ اما جالب است بدانید که انبیاء و پیشوایان قبل ازاین امام همام نیز هر یک دارای دورانی از غیبت و سپس بازگشت به سوی امت خویش بوده اند.

حضرت خضر (ع): به تصریح قرآن کریم، حضرت موسی در زمان غیبت حضرت خضر (ع) از علم او بهره مند می شد، او با اینکه از دیدگان پنهان بود، هرگز از حوادث و اوضاع زمان غفلت نداشت. ولایت و اختیاراتی که از جانب خداوند به او داده شده بود در اموال و نفوس تصرف می کرد و اوضاع را طبق مصالحی رهبری می نمود، چنانچه داستان وی با حضرت موسی (ع) در قرآن (آیات ۵۹ تا ۸۲ کهف) ذکر شده است.
غیبت حضرت موسی بن عمران (ع): طبق تصریح قرآن حضرت موسی چهل روز تمام از بنی اسرائیل دوری گزید. تا اینکه این مدت سپری شد و دوباره به سوی قومش برگشت. (بقره: آیه ۵۱؛ اعراف: آیه ۱۴۲)

یونس (ع): وقتی قوم او بر مخالفت خود افزودند و او را سرزنش کردند، حضرت یونس (ع) از میان آن ها بیرون رفت به طوری که هیچ کس نمی دانست او کجاست!
طبق تصریح قرآن کریم حضرت یونس مدتی در شکم ماهی محبوس و از دیدگان امت خود پنهان بود. (انبیاء: آیه ۸۷؛ صافات: آیه ۱۴۰)
خداوند او را به جهت مصلحتی در شکم ماهی زنده نگه داشت. سپس او را بیرون آورده و سالم به سوی قومش بازگردانید!

غیبت عیسی (ع): یهود و نصاری بر کشته شدن وی اتفاق دارند، اما خداوند می فرماید: «و گفتارشان که ما مسیح عیسی بن مریم پیامبر خدا را کشتیم در حالی که نه او را کشتند و نه به دار آویختند لکن امر بر آن ها مشتبه شد و کسانی که در مورد (قتل) او اختلاف کردند از آن در شک هستند و علم به آن ندارند و تنها از گمان پیروی می کنند و قطعاً او را نکشتند». (نساء: آیه ۱۵۶)
عیسی بن مریم هم اکنون زنده و غایب است و طبق روایات در زمان ظهور حضرت مهدی روحی فداه از آسمان به زمین فرود می آید. چنانکه رسول خدا (ص) فرمود: «مهدی متوجه می شود که عیسی فرزند مریم از آسمان فرود آمده و گویی از موهای سر و صورتش آب می ریزد، مهدی روحی فداه به او می گوید: جلو بایست و با مردم نماز بخوان، حضرت عیسی (ع) می گوید: نماز باید به وسیله شما اقامه شود، پس عیسی پشت سر مردی از فرزندان من ایستاده و نماز می خواند.

غیبت حضرت صالح (ع): حضرت صالح از پیامبران عظیم الشأن است و نام مبارکش «نُه» بار در قرآن آمده و از حیث زمان بعد از نوح و قبل از ابراهیم (ع) بوده است.
حضرت صالح بر قوم ثمود که مردمی بت پرست بودند مبعوث شد. ایشان مدتی از نظر قومش غایب شد، صالح در روز غیبت مردی کامل و دارای اندامی زیبا، و محاسنی انبوه، و گونه های کم گوشت، میانه بالا و متوسط القامه بود، پس از غیبت چون به سوی قوم بازگشت تغییر کرده بود و او را نشناختند. و در موقع بازگشت وی، قومش سه دسته شدند:
۱- دسته اول منکر وی شدند؛ ۲- دسته دوم مشکوک بودند؛ ۳- دسته سوم یقین داشتند که او صالح پیغمبر است.
صالح (ع) نخست به دسته ای که درباره ی وی مشکوک بودند برخورد نمود، و فرمود: من صالح هستم، ولی مردم او را تکذیب کرده دشنامش داده و آزار رسانده گفتند: ما از تو به خدا پناه می بریم، صالح پیغمبر شکل تو نبود.
سپس به نزد دسته ی منکرین آمد، آن ها نیز سخن او را نپذیرفتند و سخت از وی دوری کردند!
آنگاه از کنار گروه سوم که اهل یقین بودند گذشت، و به آن ها گفت: من صالح هستم، آن ها گفتند: راست می گویی خبری به ما ده که بدان وسیله دباره ات شک نکنیم! و بدانیم تو صالح هستی، چه ما تردید داریم که خالق متعال قادر است انسان را در هر صورتی که می خواهد تغییر دهد!
صالح گفت: من همان صالح هستم که ناقه را برای شما آوردم، گفتند درست می گویی منظور ما نیز پرسش از همین مطلب بود، ولی بگو بدانیم ناقه چه علایمی داشت؟!
صالح گفت: علامت ناقه این بود که یک روز برای خوردن آب به آبشخور می رفت و روز دیگر آن را برای شتران دیگر می گذاشت. گفتند درست گفتی، ما به خدا و آن چه تو از نزد او آوردی ایمان داریم.

غیبت لاوی بن برخیا: داستان مشروحی درباره ی نعثل یهودی در تشرف به خدمت رسول اکرم (ص) نقل شده که تفصیل آن چنین می باشد: نعثل چون پاسخ همه ی سؤالاتش را از پیامبر عظیم الشأن اسلام دریافت کرد، شهادتین بر زبان جاری کرد و گفت:
من در کتب انبیای قبل دیدم که در آخرالزمان پیغمبری می آید که نامش «احمد» و «محمد» است، و او خاتم الانبیا بوده و اوصیای او دوازده نفر به عدد اسباطند. رسول اکرم (ص) به نعثل می فرماید: آیا اسباط را می شناسی؟
نعثل گفت: آری، آن ها دوازده نفرند که نخستین آن ها لاوی بن برخیا است. او مدتی از بنی اسرائیل غایب شده، سپس به میان قوم خود برگشت، و دین خدا را پس از اِندراس و از هم گسیختگی از نو زنده کرد، و با پادشاه ستمگری به نام «قرسطیا» جنگید و او را کُشت.
حضرت فرمود: آنچه در میان بنی اسرائیل واقع شده در میان امت من نیز مو به مو واقع خواهد شد، دوازدهمین فرزند من غایب می شود به طوری که دیده نمی شود!
وقتی به طرف امت بازگشت می کند از اسلام اسمی و از قرآن جز رسوم و آداب ظاهری نمانده باشد! در چنین شرایطی خدا به او اجازه خروج می دهد! و خدا اسلام را به وسیله ی او ظاهر کرده و تجدید می نماید.
خوشا به حال کسانی که او را دوست داشته و از او پیروی کنند، و بَدا به حال کسانی که او را دشمن داشته و با او مخالفت نمایند! و خوشا به حال کسانی که به برنامه های هدایت و راهنمایی او متمسک شوند.

غیبت ذوالقرنین: قرآن کریم در سوره کهف آیات ۹۶- ۸۳ داستان مشروحی درباره ی ذوالقرنین دارد و صفات ممتازی را برای او بیان می کند اما این که ذوالقرنین کیست بیان نشده است. و از بسیاری از روایات اسلامی که از پیامبر و ائمه معصومین (ع) نقل شده می خوانیم که: او پیامبر نبود بلکه بنده ی صالحی بود.
جابر بن عبدالله انصاری می گوید: از رسول خدا (ص) شنیدم می فرمود: همانا ذوالقرنین بنده ی صالح خدا بود، و خداوند او را برای بندگانش حجت قرار داده بود، ذوالقرنین مردم را به طرف خدا دعوت کرده و آن ها را به تقوا و پرهیزکاری امر می کرد، اما آن مردم ضربتی به سمت راست سرش زدند، و او مدت ها از نظر مردم غایب شد! غیبتی آنچنان طولانی که گفتند مرده، یا هلاک شده، و معلوم نیست در کدام وادی سرگردان است! اما ذوالقرنین پس از غیبت طولانی مجدداً به طرف قومش بازگشت، این بار نیز مورد حمله قرار گرفت و آنان دومین ضربه را به سمت چپ سرش زدند! سپس حضرت فرمود: آگاه باشید، که در میان شما کسی است که همان روش و سنت ذوالقرنین را دارد، خدای عزوجل سبب و امکانات همه چیز را برای ذوالقرنین فراهم کرد و قدرتی در زمین به او داد که او شرق و غرب را درنوردید. اما به زودی سنت و روش ذوالقرنین در قائم از اولاد من جاری خواهد شد، و قائم شرق و غرب عالَم را زیر فرمان حکومت خود می آورد. در اطراف جهان کوه و دشت و بیابانی نیست که ذوالقرنین در آن قدم ننهاده باشد مگر اینکه مهدی در آن قدم خواهد گذاشت، (و آن را زیر چتر حکومتش خواهد کشید) همه گنج ها و معادن زمین را خداوند برای قائم ظاهر می کند، و او را به وسیله ترسی (که در دل دشمنانش می افکند) یاری خواهد کرد. قائم جهان را پُر از عدل و داد می کند، همان طوری که از ظلم و جور پُر شده است.

پی نوشت ها:
۱- علامه مجلسی. بحارالانوار، ج۵۱: ۱۴۶، ۲۱۵٫
۲- شیخ صدوق. کمال الدین و تمام النعمة، ج۲: ۳۴۵٫
۳- یوسف بن عبدالعزیز الشافعی. عقدالدرر فی اخبار المنتظر: ۳۸٫
۴- شیخ سلیمان قندوزی. ینابیع المودة: ۹۷٫
* موسوی نسب. پرسش و پاسخ هایی پیرامون امام زمان (عج)، ج۱: ۱۹۳٫

منبع: قدس آنلاین